خلاصه

معلمان اغلب بر این باورند که پیشرفت یادگیری مداوم فراگیران را در تدریس خود در نظر می گیرند. آیا داده های رفتاری می توانند این باور را پشتیبانی کنند؟ برای پرداختن به این سوال، هماهنگی رفتاری تعاملی بین معلمان و فراگیران را در حین یادگیری تقلیدی اجاره داربست در کرج برای حل یک پازل بررسی کردیم. معلم به صورت دستی راه حل پازل را به زبان آموزی نشان داد که بلافاصله آن را تقلید کرد و یاد گرفت. حرکات دستی معلمان و فراگیران با استفاده از مدل خودرگرسیون دو متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای شناسایی تبادل اطلاعات دوطرفه و اطلاعات به اشتراک گذاشته شده بین دو عامل، علیت و کوواریانس نویز را از مدل محاسبه کردیم. انتقال اطلاعات مشاهده شده از معلم به یادگیرنده در مولفه جانبی حرکت آنها نشان دهنده تقلید از اطلاعات مکانی حل پازل است. انتقال اطلاعات از یادگیرنده به معلم در مولفه عمودی حرکت آنها نشان دهنده فرآیند نظارت است که از طریق آن معلمان زمان نمایش خود را با پیشرفت یادگیرنده تنظیم می کنند. اطلاعات مشترک در مولفه جانبی با پیشرفت یادگیری افزایش می یابد، که نشان می دهد دانش بین دو عامل به اشتراک گذاشته شده است. یافته‌های ما نشان داد که معلم به طور تعاملی درگیر تقلید (به عنوان مثال دارای داربست) بوده و به طور احتمالی از آن حمایت می‌کند. بنابراین ما یک امضای رفتاری از قصد معلم برای ترویج یادگیری ارائه می کنیم که برای درک ماهیت تدریس ضروری است.
معرفی

تدریس یک فعالیت اساسی انسانی برای انتقال و انباشت دانش و مهارت در بین مردم و فرزندان آنها و در نهایت پرورش فرهنگ آنهاست. طبق تعریف، تدریس حداقل شامل دو عامل است: معلم و یادگیرنده. این امر باعث می شود که یادگیری در چارچوب تدریس با یادگیری بدون معلم متفاوت باشد. سطح درک زبان آموزان متفاوت است و معلم کاملی برای همه دانش آموزان وجود ندارد. معلم باید رفتار تدریس خود را با تغییرات یادگیرنده تطبیق دهد. انسان ها و همچنین برخی از حیوانات غیر انسانی نیز می توانند رفتار خود را اصلاح کنند و یادگیری را ارتقا دهند. با این حال، حتی در حال حاضر، بحث های زیادی در مورد اینکه آیا تدریس برای انسان منحصر به فرد است یا نه، وجود داشته است. برخی از محققان رفتار آموزشی در حیوانات غیر انسانی را بر اساس این تعریف عملیاتی پذیرفته‌اند که آموزش را می‌توان با رفتارهای قابل مشاهده شناسایی کرد. فرآیندهای شناختی پیچیده در مغز 1،13. برای حل مسئله بحث برانگیز در مورد چیستی تدریس، به طور گسترده توافق شده است که ما باید تعیین کنیم که آیا معلم قصد دارد یادگیری را ارتقا دهد یا خیر4،7،14،15. با این حال، تدریس به عنوان یک عمل ارتباط عمدی در صورت عدم وجود زبان به چالش کشیده شده است. در اینجا ما به این سؤال می پردازیم که چگونه می توان این قصد را از طریق خود رفتار تدریس شناسایی کرد، نه از طریق قصد ارتباط کلامی معلمان. نشانه های رفتاری قصد آموزش فرصت ارزشمندی را برای بررسی ماهیت آموزش در حیوانات غیر انسانی و همچنین در انسان فراهم می کند.

ما رفتار داربست را در طول تدریس به عنوان فرصتی برای تعیین کمیت قصد تدریس در نظر می گیریم. داربست، استعاره ای است که برای اولین بار توسط برونر16 و وود و همکاران 17 اتخاذ شد، در اصل کمک بزرگسالان را نشان می دهد که برای پر کردن شکاف خاص کودک یا تازه کار بین آنچه که او تشخیص می دهد و آنچه واقعاً در یک کار انجام می دهد کنترل می شود. در دستیابی به یک هدف به طور کلی تر، داربست به عنوان حمایت های مختلف معلم برای ارتقای یادگیری از طریق پاسخگویی به نیازهای یادگیرنده تعریف می شود. در حالی که بیشتر مطالعات داربست توصیفی هستند و بر آموزش با آموزش شفاهی تمرکز دارند، کمی کردن رفتار داربست که سه ویژگی کلیدی پیشنهادی اخیراً ارائه شده را برآورده می‌کند، به ما امکان می‌دهد تا قصد تدریس را از رفتار تدریس شناسایی کنیم. اول احتمالی است: حمایت معلم به صورت تعاملی با سطح فعلی عملکرد یادگیرنده تنظیم یا تنظیم می شود. دوم محو شدن این حمایت است. و سوم، انتقال مسئولیت است، یعنی مشارکت یادگیرنده در انجام وظیفه همراه با محو شدن حمایت افزایش می یابد. به عبارت دیگر، داربست یک فرآیند واقعاً تعاملی است که بین معلم و یادگیرنده با مشارکت فعال هر دو در این فرآیند رخ می‌دهد. برخی از مطالعات کمی، داربست غیرکلامی مانند تظاهرات اغراق آمیز و آهسته، یا راهنمایی فیزیکی را هنگامی که یک انسان بالغ یک عمل خاص را با تقلید به یک نوزاد یا یک روبات آموزش می دهد، نشان داده اند. با این حال، مشخص نیست که آیا این رفتارها برای نوزادان و ربات‌ها سه ویژگی داربست را برآورده می‌کنند، زیرا ممکن است یک حمایت یک طرفه بر اساس اطلاعات قبلی معلمان در مورد یادگیرندگان (سن یا ظاهر) باشد. برای مقابله با این موضوع، بررسی فرآیند پویای تبادل اطلاعات بین معلم و یادگیرنده برای تعیین کمیت فرآیند داربست ضروری است. Kostrubiec و همکارانش اخیراً شواهد تجربی از جریان اطلاعات دوسویه بین یک معلم مجازی مبتنی بر رایانه و یادگیرنده انسانی را با استفاده از یک تنظیمات آزمایشی پیچیده گزارش کرده‌اند. با این حال، چگونگی تعامل یک معلم انسانی با یک یادگیرنده برای ارتقای یادگیری خود، مبهم باقی می ماند زیرا معلم مجازی رفتار خود را به شیوه ای تعیین شده تنظیم می کند. نویسندگان نتوانستند شواهد واضحی از احتمالی و محو شدن پشتیبانی در انتقال اطلاعات نشان دهند.